ik richt me gapend op en staar naar het theater
de letters van haar naam weerspiegeld in de Amstel
gerimpeld als de afdruk van haar laken in mijn linkerzij

Sabine's gezicht, onopgemaakt en haast onwezelijk voor mij
Sabine's gezicht, ongunstig belicht door de morgenzon
en onweerstaanbaar in de stenen woestenij

roem maakt dat een vrouw een stad bekijkt van achter ramen
gejuich brengt geen mens samen met een ander
dwingt haar naar de kring en plaatst haar naast de maatschappij

Sabine's gezicht, onopgemaakt en haast onwezelijk voor mij
Sabine's gezicht, ongunstig belicht door de morgenzon
en onweerstaanbaar in de stenen woestenij