Coraz bli¿ej moment
Gdy nie poznam ju¿ siebie
Mo¿e jestem szalona
Mo¿e jestem, nie wiem...

Ten krzew ju¿ nie zakwitnie wiêcej
I bêdzie tak sta³
Cichy i ci¹gle zielony
Tym krzewem jestem ja
Wspomnienia powracaj¹
Kiedy chcê byæ sama
By zatruæ myœl i cia³o
W pó³mroku zasypiania

Coraz mniej ju¿ czujê
Coraz wiêcej wiem
W moich oczach kamienie
A w ramionach cieñ
Zrobiê co tylko ka¿esz
Zrobiê co tylko chcesz
W moich oczach kamienie
A w ramionach cieñ
Zabierasz mnie, gdzie ¿yje noc
Na dno
Za siódmy kr¹g, ze œwiat³a w mrok
Na dno

Gdy w ramionach mych umierasz
I gdy widzê co nas czeka
W tym pó³mroku tonê
Bo myœli jak rzeka
I wiem, ju¿ nie zakwitnê wiêcej
Jak ten krzew pod oknem
Czasami czyjeœ rêce
Kwiat sztuczny przypn¹ do mnie
Gdy nie mam ju¿ na nic si³y
Ostatni p³omieñ to ja
Kiedy idê za Tob¹
Coraz bli¿ej do dna

Robiê co tylko ka¿esz
Robiê co tylko chcesz
Na mym ciele stygmaty
W oczach kamienny sen
Tylko jedno ju¿ czujê
Tylko jedno wiem
¯e cokolwiek siê stanie
Nie opuszczê Ciê
Dlatego idê wci¹¿ za Tob¹ w noc
Na dno
Za siódmy kr¹g, w truj¹cy mrok
Na dno

Coraz mniej ju¿ czujê
Coraz wiêcej wiem...

Na krzewie obok kolorowy ptak
Gniazdo buduje skrzydlaty
Patrz¹c na niego wspominam jak
Zabra³eœ mi moje kwiaty
Zabra³eœ mi moje kwiaty.....